துருக்கம், துருக்கர், துலுக்கர், துலுக்கி முதலிய சொற்கள் பிரயோகம், அவற்றைப் பற்றிய விளக்கம் (1)

துருக்கம், துருக்கர், துலுக்கர், துலுக்கி முதலிய சொற்கள் பிரயோகம், அவற்றைப் பற்றிய விளக்கம் (1)

துருஷ்காவிலிருந்து தோன்றிய வார்த்தைகள் – அவர்களின் மூலம்: துருஷ்கா (Sanskrit: तुरुष्क) என்ற சமஸ்கிருத வார்த்தை, துருஸ்கா, துருசகா, துருஷ்கரா, துருக்கா, துருக்க என்று பலவாறு உச்சரிக்கப்பட்டு, உபயோகத்தில் இருந்தன. இந்திய-ஸ்கைத்திய வம்சாவளியினரைக் குறிக்க அச்சொற்கள் பிரயோகிக்கப்பட்டன. அதாவது குஷான வம்சத்தவரும் இதில் வருவர். துருக்கிய என்ற சொல் கலாச்சார-மொழி ரீதியில் பற்பல சமூகக் குழுக்களை குறிப்பதாக இருந்தது. அட்லை, அஜெர்பெய்ஜான், பாக், பாஸ்கிர், சாவெஸா, கிரீமியாவின் கரைட், காகுஸ், கராச, கரகல்பக், காஸா, காக், கிரிம்செக், கிர்கிஸ், நகோய், காஸ்கை, தாதார், துர்க்மென், துருக்கியர், ஹுவான், உகுர், உஸ்பெக், யாகுத் போன்ற பழங்கால மக்கள், மற்றும் டிங்லிங், பல்கர், அலத், பாஸ்மில், ஓங்கூர், சடோவ், சுபன், கோக்துர்க், ஒகுஸ் துருக், கங்காலிஸ், கஸார், கில்ஜி, கிப்சக், குமன், கார்லுக், பஹ்ரி கார்லுக், செல்ஜுக் துர்க், திம்ரூத், துர்கேஷ், ஓட்டோமேன் துர்க், என்று மற்றாவரையும் குறிப்பதாக இருந்தது. பிறகு, துருக்கிஸ்தான், துருக்கி பகுதி / நாட்டை ஆண்டவர்களை, சேர்ந்தவர்களைக் குறிக்க உபயோகப் படுத்தப் பட்டது[1].  300 BCE – 100 CE காலகட்டத்தில் ஆண்ட குஷானர்களும் பௌத்தம் மற்றும் இந்துமதங்களை ஆதரித்தது அவர்கள் வெளியிட்டுள்ள, நாணயங்கள் மூலம் அறியலாம். அரேபிய தீபகற்பம் மற்றும் இப்பொழுதைய பாரதம் – இடைப்பட்ட பகுதிகளில் இந்து மதம் இருந்ததற்கு, c.1250 BCE தேதியிட்ட பொகோஸ்காய் போன்ற கல்வெட்டுகள் எடுத்துக் காட்டுகின்றன. துருக்கி/துருக்கிய என்று பார்க்கும் போது, ஐரோப்பிய-ஆசிய பகுதிகளையும் அடக்குவதாக உள்ளது[2].

அரேபியாவிலிருந்து வந்தவர் எல்லாம் முகமதியர் / முஸ்லிம்கள் இல்லை என்பது போல, துருக்கி மற்றும் துருக்கிப் பகுதிகளிலிருந்து வந்தவர் எல்லாரும் முகமதியர் / முஸ்லிம்கள் இல்லை: ஆக முதல் நூற்றாண்டுகள் வரையில், இப்பொழுது துருக்கி பகுதிக்கு சம்பந்தமே இல்லாதவர் அப்பெயர்களில் அழைகப்பட்டனர். மொஹம்மதுவிற்குப் (570-632 CE) பிறகு காலிபேட் என்ற ஆட்சி 7ம் நூற்றாண்டில் தொடங்கி 13 நூற்றாண்டு வரை தோன்று, வளர்ந்து, அரேபிய தீபகற்பம் பகுதிக்கு வெளியே பரவ ஆரம்பித்தது. அதிலும், அப்பாஸித் காலிபேட் காலத்தில் [750–1258 CEமற்றும் 1261–1517 CE] சமஸ்கிருத பண்டிதர்கள் பாக்தாத்திற்கு வரவேற்க்கப்பட்டு, வானியல், கணிதம், மருத்துவம் போன்ற புத்தகங்கள் அரேபித்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டன. அதாவது, அப்பொழுது முகமதியம் தீவிரமாக அறியப்படவில்லை என்றாகிறது. 712 CEல் தான் சிந்து பகுதி மீது, அரேபியர் படையெடுத்ததாக உள்ளது. அப்பொழுது இந்து அரசர்கள் ஆண்டு வந்தனர். முகமது கஜினி (971-1030 CE) மற்றும் கோரி முகமது (1149-1206 CE),  ஆண்டது (1202-1206 CE) (1206 CE சோமநாத படையெடுப்பு, கோவில் அழிப்பு) காலங்களில் தான், “முகமதியர்” என்ற ரீதியிலான படையெடுப்புகள் ஏற்பட்டன. ஆக, 712 CE முதல் 1206 CE வரை அதாவது 8-13 நூற்றாண்டுகளில் தான் “இஸ்லாம் அல்லது கத்தி” வேலை செய்து கொண்டிருந்தது. கடல்வழி போக்குவரத்து மூலம் கிரேக்க- ரோமானிய தொடர்புகள் இருந்தது போல, அரேபியரும் மேற்குக் கடற்கரை, தென்னாட்டு பகுதிகளுக்கு வந்திருக்கலாம். ஆனால், அவர்கள் முகமதியர் / முஸ்லிம்கள் இல்லை. அரேபியாவிலிருந்து வந்தவர் எல்லாம் முகமதியர் / முஸ்லிம்கள் இல்லை என்பது போல, துருக்கி மற்றும் துருக்கிப் பகுதிகளிலிருந்து வந்தவர் எல்லாரும் முகமதியர் / முஸ்லிம்கள் இல்லை.

காபூலிவாலா / ஈட்டிக் காரன், போன்றுதான் கொடூர, குரூர, தீவிரவாதிகள் போன்றவர்களைக் குறிப்பிட்டுக் காட்ட, துருக்கர் / துலுக்கர் என்ற பிரயோகம் ஏற்பட்டது: “கத்தி-இஸ்லாம்” என்ற தீவிரவாதத்துடன், முகமதியர்-அல்லாதவரைக் கொன்று, வலுக்கட்டாயமாக மதமாற்றி, அவர்களது வழிபாட்டு ஸ்தலங்களை இடித்து-அழித்து-ஆக்கிரமித்து மாற்ற ஆரம்பித்த போது, அத்தகைய கொடூர, குரூர, தீவிரவாதிகள் போன்றவர்களைக் குறிப்பிட்டுக் காட்ட, துருக்கர் / துலுக்கர் என்ற பிரயோகம் ஏற்பட்டது. எப்படி, காபூலிவாலா / ஈட்டிக் காரன், போன்றவை உபயோகப்படுத்தப் பட்டபனவோ, அது போன்று, துருஷ்கா வடவிந்தியாவில் பிரபலமாகியது போல, துருக்கர் / துலுக்கர், துலுக்கச்சி, துருக்கவாடு போன்ற வார்த்தைகள் தென்னிந்தியாவில் பிரபலமாகின. இது, மாலிகாபூரின் கொள்ளை-படையெடுப்பிற்குப் பிறகு அதிகமாகியது. மாலிகாபூரின் கொடுமை-குரூரம்-தீவிரவாதம் தேவகிரி (1308), வாரங்கல் (1310) துவாரசமுத்திரம் (1311), பாண்டிய ராஜ்ய பகுதிகள் (1311) முதலிய நகரங்களை தாக்கி, கோவில்களை தரை மட்டமாக்கி, தங்கம்-முதலியவற்றைக் கொள்ளையடித்து சென்றபோது அப்பிரயோகம் வலுப்பட்டது. மேலும், இவர்கள் குழந்தைகள், இளம்பிள்ளைகள் முதலியோரைப் பிடித்துக் கொண்டு போகும் பழக்கமும் உண்டு, இதனால், அவர்களை, “பிள்ளைப் பிடிக்கிறவன்” என்றும் குறிப்பிட்டனர். “அலிகளை” உண்டாக்குவதும் அவர்களின் வேலையாக இருந்தது. மாலிகாபூரே ஒரு அலிதான்.

முகமதியம் தோன்றி 8-9ம் நூற்றாண்டுகளில் தான் வடகிழக்கில் முகமதியருக்கு அச்சொல் பிரயோகம் ஆரம்பித்தது: துருக்க என்ற சொல் இடைகாலத்தில் கடுமையான, கொடுமையான அரசர்களைக் குறித்தது. முகமதியம் தோன்றி 8-9ம் நூற்றாண்டுகளில் தான் வடகிழக்கில் முகமதியருக்கு அச்சொல் பிரயோகம் ஆரம்பித்தது. மேலும் மிலேச்சர் என்ற வார்த்தையும் பொதுவாக உபயோகப்படுத்தப் பட்டு வந்தது. இது கிரேக்கர் முதல் துருக்க வரை குறிப்பதாக இருந்தது. அரேபியாவில் வாழ்ந்தவர் மற்றும் அங்கிருந்து வந்தவர் எல்லாம் முகமதியர் இல்லை. 12ம் நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு தான் அந்த ரீதியில் அறியப்பட்டனர். தென்னகத்தைப் பொறுத்தவரை, இவர்கள் அறியப்படவில்லை என்றே தெரிகிறது. அதாவது, வணிகர்களாக வந்து சென்றவர், முகமதியராகவில்லை என்றாகிறது.

11ம் நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு தமிழ் இலக்கியங்களில் காணப்படும் வார்த்தை: துலுக்கர், பிற்காலத் தமிழ் இலக்கியங்களில் சோனகர் எனவும், துருக்கர் எனவும், ராவுத்தர் எனவும், இனம்பிரித்துக் காட்டியுள்ளன[3]. முருகன் கூட, குதிரை ஏறும் ராவுத்தன் என்று அழைக்கப்பட்டது கவனிக்கத் தக்கது. அதாவது, இவர்கள் எல்லோருமே துருக்கர் ஆகாது அல்லது துருக்கியிலிருந்து வந்தவர் அல்ல என்று பிரித்துக் காட்டுவதாக இருந்தன. இந்தச் சொல் தமிழகத்தில் பதினோராவது நூற்றாண்டிலேயே வழக்கில் இருந்தமைக்குச் சான்றாக பதினோராவது நூற்றாண்டு இலக்கியமான ஜெயங்கொண்டாரது கலிங்கத்துப்பரணி, காஞ்சிபுரம் மாளிகையில், முதற் குலோத்துங்க சோழ மன்னனுக்கு [1070-1120] திறையளந்த நாற்பத்து எட்டுத் தேய மன்னர்களின் பட்டியலில் ‘துருக்கரையும் சேர்த்துள்ளது[4]. அதே மன்னன் மீது புனையப்பட்டுள்ள பிள்ளைத் தமிழில், கவியரசு ஒட்டக்கூத்தரும் துருக்கரைப்பற்றிய குறிப் பினைத் தருகிறார்[5]. மகாகவி கம்பனது இராமாவதாரமும், துருக்கர் தரவந்த வயப்பரிகள்…..” என துருக்கர்களைக் குறிப்பிட்டுள்ளது[6]. ஆக, சோழர்காலத்தில், அரேபியர்களின் தொடர்புகள் இருந்தமையால், அவ்வாறு குறிப்பிடப்பட்டதில் வியப்பில்லை. இங்கும் துருக்கர், முகமதியர் என்று உறுதியாக சொல்லப்படவில்லை. குதிரை விற்பவர்கள் என்ற ரீதியில் தான் பெரும்பாலான குறிப்புகள் உள்ளன.

© வேதபிரகாஷ்

30-11-2017

 

[1] The Turushka (turuṣka; also Turuška, Turushaka, Turuksha, Tushkara or Turukha) were the people of Turkistan. In Sanskrit and Persian sources they are known as the Indo-Scythians.

[2] The Turkic peoples are a collection of ethnic groups that live in central, eastern, northern, and western Asia as well as parts of Eastern Europe. They speak languages belonging to the Turkic language family. They share, to varying degrees, certain cultural traits and historical backgrounds. The term Turkic represents a broad ethno-linguistic group of peoples including existing societies such as Altai, Azerbaijanis, Balkars, Bashkirs, Chuvashes, Crimean Karaites, Gagauz, Karachays, Karakalpaks, Kazakhs, Khakas, Krymchaks, Kyrgyz people, Nogais, Qashqai, Tatars, Turkmens, Turkish people, Tuvans, Uyghurs, Uzbeks, and Yakuts and as well as ancient and medieval states such as Dingling, Bulgars, Alat, Basmyl, Onogurs, Shatuo, Chuban, Göktürks, Oghuz Turks, Kankalis, Khazars, Khiljis, Kipchaks, Kumans, Karluks, Bahri Mamluks, Ottoman Turks, Seljuk Turks, Tiele, Timurids, Turgeshes, Yenisei Kirghiz, and possibly Huns, Tuoba, and Xiongnu.

[3] எஸ். எம். கமால், முஸ்லிம்களும், தமிழகமும், இஸ்லாமிய ஆய்வு பண்பாட்டு மையம், சென்னை, 1990.

[4] புலவர் ஜெயங்கொண்டார் கலிங்கத்துபரணி பாடல் 333 வத்தலர், மத்திகர், மாளுவர் மாகதர் மச்சர் மிலேச்சர்களே சூத்திரர் குத்தர் குடக்கர் பிடக்கர் குருக்கர் துருக்கர்’

[5] கவியரசு ஒட்டக்கூத்தர்; குலோத்துங்க சோழன் பிள்ளைத் தமிழ் (முத்தபருவம் பாடல் எண் 52)

[6] மகாகவி கம்பன் – இராமாவதாரம் பாலகாண்டம் : வரை காட்சி படலம் பாடல் எண் : 208.

Explore posts in the same categories: அத்தாட்சி, அரேபியா, அல்லா, அழிப்பு, அவமதிக்கும் இஸ்லாம், துருக்க, துருக்கன், துருஷ்கா, துலுக்க, துலுக்கி, Uncategorized

குறிச்சொற்கள்: இந்தியா, இஸ்லாமிய தீவிரவாதம், இஸ்லாம், து, துருக்கம், துருக்கர், துர், துலுக்கர், துலுக்கி, த்ருக்கி, முகமதியர், முகமது, முகமது நபி

You can comment below, or link to this permanent URL from your own site.